Bir kız SlimFast barlarından yaşadı. Diğerleri bütün gün süren krakerler üzerinde nibbled, açlıktan korunmalarını önlemek için altı paket Diyet Kolalarını düşürdü. Naya Rivera’ya, bu normaldi – filmde çekildiği bir sahne değildi neşe. Preteen yıllarının düzenli bir parçasıydı; Onun “okul sonrası özel kendi” olduğu zaman olarak tanımladığı bir evre.
Onun yeni anısına, Üzgünüm Üzgünüz, aktris, bir yeme bozukluğuna karşı savaşmak gibi bir şeye benzemeyen bir görünüm sağlar ve anoreksinin kilo kaybı ya da hatta yiyecekle ilgili olduğunu varsayır..
“Hiç şişman olmadığımı hiç düşünmedim – eğer bir şey varsa, göğüslerim ve çirkin bacaklarım yokluğumun aslında çok fazla sıska olduğumu söyledi – ama yemek konusunda fazladan OKB almak yakında benim işim oldu” diye yazdı. “Bana bütün gün düşünecek bir şey verdi, ve başka kimsenin haberi olmadan takıntılı olabileceğim bir sırdı.”
Bir preteen olarak Rivera, sürekli olarak diyet yapan, bazen sağlıksız yollarla, daha az yemeye olan arzusunu körükleyen okuldaki kızlar tarafından kuşatıldı. “Kendi hastalığım ve bükülmüş yolumda, diyet yapan ve üstün hissettiren kızlara bakardım. Çünkü gerçekten kilo vermeyi biliyor musun? Sadece yemeyin şey. hiç,” o açıkladı.
Ne yediğini kontrol etmek, okuldaki popüler kızlardan daha iyi gibi hissetmek için bir yol haline geldi ve bu, birçok şeyin belirsiz göründüğü bir dünyada bir şeyin kontrolünde hissetmesini sağladı. Bir çocuk kadar düzenli olarak gelen oyunculuk konserleri kururdu, ebeveynlerinin evliliği kayalar üzerindeydi, diye yazdı. Kısa bir süre sonra, “deri-kemik bölgelerine” ulaştı. Kendisini olabildiğince az bir şekilde yemeye zorladıktan sonra bile, apartmandan dışarı çıkıp kompleksin spor salonundaki eliptik makinelerde saatlerce vakit geçirdi. kaç kalori yediğini.
Bir gün, ikinci sınıf öğrencisi, oyuncu çok acıktı, titriyordu, ama bir elma yemek için kendini getiremedi. Bu noktada, annesine anoreksik olduğunu düşündüğünü anlatmaya çalıştı ama anne babası anlamadı. “Annem bile, ‘Naya, bu bazı beyaz insanlar bok’ dedi,” diye yazdı anı.
Spor dersinde bayılıncaya kadar değildi – susuz kaldı, 5 feet, 4 inç boyunda sadece 98 pound ağırlığındaydı – hastaneye koştu ve babası, psikiyatrını yeme sorunları ile ilgili olarak görmesini sağladı. . Ne yazık ki, Rivera psikiyatristin ona gerçekten yardım eden çok az şey yaptığını söylüyor, ancak yeni bir grup arkadaşının yardımıyla, yiyecekleri bir kontrol aracı olarak kullanmayı bıraktı..
Rivera okul sonrası özel bir evde gördüğünüz gibi büyük bir epiphany ya da atılım yapmadı. Vardiya tamamen yeni arkadaşlarının bedenlerine yönelik tutumlarına dayanıyordu. Eğrilerini kucakladılar ve demiryolu ince olma arzusu yoktu. “Yakında, bir elmadan acı çektirmek yerine, McDonald’s’ın günde iki kez yürüdüğünü” yazdı. “15 kilo aldım ve hiç bakmadım.”
On yıldan uzun bir süre sonra, Rivera dengesini bulduğunu söyledi. Artık kendini aç bırakmıyor – ya da bunu yapma isteğini hissediyor – ve sağlıklı beslenmeye odaklanıyor, bu yüzden her gün öğle ve akşam yemeği için fast food tutmuyor.
“Artık vücudumu düşmanım gibi tedavi etmediğimi söylemekten mutluluk duyuyorum” diye yazdı..
Sizin veya tanıdığınız birinin yardıma ihtiyacı varsa Ulusal Yeme Bozuklukları Derneği (NEDA) web sitesini ziyaret edin veya 1-800-931-2237 numaralı telefondan NEDA Bilgi ve Danışma Yardım Hattı ile iletişime geçin..
Delish’i takip et Instagram.